નાનો ભાઈ બચ બચ ધાવે,

બચકારે બચકારે અંધારાનો મોલ હલે.

સ્હેજ વળી ફણગાની જેમ કૂંણું કણસીને

બચ બચ પીધા કરે માયાળુ ખેતર.

મારી કીકીઓમાં કણસલાં હળુ હળુ હલ્યા કરે.

('અંગત', કાવ્ય – વરસાદી રાતે)

તમાકુના છોડ ને ઉછેરીએ એવી કાળજીથી

નોકરીને પાલવું છું.

('અંગત, કાવ્ય – હું જીવતો છું)

ખેતરો વચ્ચેથી ટ્રેન સરકી જાય એટલો વખત

વૃક્ષ નીચેનાં વાતોડિયાં ઊભાં થઈ જુએ,

હળ હાંકતો ખેડુ રાશમાં બળદ ખેંચી લે,

આજ પરોઢે દોતાં દોતાં પાણી છોડેલો તે

ભેંસ શેઢા પરથી માથું ઊંચકે.

ડોસીની કીકી વચ્ચેથી ભાગી છૂટી ધસમસતી

ખેતરો વચ્ચે થૈ

ગામ-બંગડી જેવું ફેંકી ભાગી.

ડબ્બે ડબ્બે ડોકાતી'તી ટ્રેન.

ઘાસની જોડે વાત કરી લેવાની હોય એમ

મજૂરની છાતીમાં વ્હીસલ થઈ પેઠી સરકી.

આંખ ખૂલીને બંધ થાય કે

વૃક્ષ નીચેનાં પેલાં બેઠાં હેઠાં ચૂપ નિર્જીવ એમ

કાનમાં કરપાતું ઘાસ, ભેંસ, હળ

ને

ગુપચુપ ગુપચુપ પાછી ફરી વારકી ટ્રેન સરી ગઈ સ્હેજ.

('અંગત', કાવ્ય – ઘણાં વર્ષે વતનમાં)