16 - ઘેનભર્યાં.... / મનોહર ત્રિવેદી
ઘેનભર્યાં તારાં પ્રગટ્યાં લોચન : રાતને તેં શણગારી
સ્હેજ ઝૂકી મેં હળવી ફૂંકે દીપને દીધો ઠારી
સખી, દીપને દીધો ઠારી
હાથનાં કંકણ ટહુક્યાં
ઝુમ્મર કાનનાં, ઝીણું ઝૂલે
પગનાં ઝાંઝર વાતવે વળ્યાં
હોઠ પછી શેં ખૂલે ?
મન તેં કોરુંકટ્ટ ભીંજાવ્યું હેતની છાલક મારી
ઘેનભર્યાં તારાં પ્રગટ્યાં લોચન : રાતને તેં શણગારી
ગામને મૂકો બહાર ને
ભીતર ઊતરે ભલે આભ
ચાંદનીમાં તરબોળ થવાનો
મળશે ક્યારે લાભ ?
પોયણાં જેવાં ઊઘડ્યાં એવી ભીંતમાં ખૂલી બારી
સ્હેજ ઝૂકી મેં હળવી ફૂંકે દીપને દીધો ઠારી
સખી, દીપને દીધો ઠારી
*
૧૬-૦૯-૨૦૦૦ / શનિ
સ્હેજ ઝૂકી મેં હળવી ફૂંકે દીપને દીધો ઠારી
સખી, દીપને દીધો ઠારી
હાથનાં કંકણ ટહુક્યાં
ઝુમ્મર કાનનાં, ઝીણું ઝૂલે
પગનાં ઝાંઝર વાતવે વળ્યાં
હોઠ પછી શેં ખૂલે ?
મન તેં કોરુંકટ્ટ ભીંજાવ્યું હેતની છાલક મારી
ઘેનભર્યાં તારાં પ્રગટ્યાં લોચન : રાતને તેં શણગારી
ગામને મૂકો બહાર ને
ભીતર ઊતરે ભલે આભ
ચાંદનીમાં તરબોળ થવાનો
મળશે ક્યારે લાભ ?
પોયણાં જેવાં ઊઘડ્યાં એવી ભીંતમાં ખૂલી બારી
સ્હેજ ઝૂકી મેં હળવી ફૂંકે દીપને દીધો ઠારી
સખી, દીપને દીધો ઠારી
*
૧૬-૦૯-૨૦૦૦ / શનિ
0 comments
Leave comment