18 - આવ, બારણે / મનોહર ત્રિવેદી
ભલા આદમી, શીદને રહિયેં ઘરમાં રે અકળાઈ !
આવ બારણે, વહે ફૂલમાં સૌરભની શરણાઈ !
અડી લ્હેરખી અને ઘાસની ટોચે ઝાકળ હીંચે,
પતંગિયાંની પાંખે બેસી આવ્યા રંગ બગીચે
ડાળ નમાવી વૃક્ષ ઢોળતાં ચાંદરણાંની છાબ
વચ્ચે-વચ્ચે પંખીટૌકા છાંટે કાંઈ રૂઆબ
વેલીના મંડપમાં બેઠાં તોય હસે ના હોઠ
કોઈ પાંદડી કહે ઠોળમાં : સાવ, અરેરે, ઠોઠ !
લજ્જાથી રાતી કૂંપળની સુણશે જે જણ વાત
એ જ નીરખશે ઘરવાળીના દાડમકાળી-શા દાંત !
*
૦૩-૧૨-૨૦૦૪ / શુક્ર
આવ બારણે, વહે ફૂલમાં સૌરભની શરણાઈ !
અડી લ્હેરખી અને ઘાસની ટોચે ઝાકળ હીંચે,
પતંગિયાંની પાંખે બેસી આવ્યા રંગ બગીચે
ડાળ નમાવી વૃક્ષ ઢોળતાં ચાંદરણાંની છાબ
વચ્ચે-વચ્ચે પંખીટૌકા છાંટે કાંઈ રૂઆબ
વેલીના મંડપમાં બેઠાં તોય હસે ના હોઠ
કોઈ પાંદડી કહે ઠોળમાં : સાવ, અરેરે, ઠોઠ !
લજ્જાથી રાતી કૂંપળની સુણશે જે જણ વાત
એ જ નીરખશે ઘરવાળીના દાડમકાળી-શા દાંત !
*
૦૩-૧૨-૨૦૦૪ / શુક્ર
0 comments
Leave comment