80 - પ્રોષિતભર્તૃકાનું ગીત / મનોહર ત્રિવેદી
બોલને, વાલામૂઈ !
ચૂપ ભલે તું હોય : કહેવાની આંખ બે ડબાક્ ચૂઈ
નજરું શાથી ધૂળમાં ઢળી ?
દાંતથી ચાવે નખ !
ઊડવું ભૂલી ખડની સળી,
એવડાં તે શાં દખ ?
સ્હેજ હસે તો મ્હેકશે તારા હોઠની નાજુક જૂઈ
કૈંકને મેંદી મૂકતાં તું
ગહેકાવતી ઝીણા મોર
પાન આળેખી ગૂંથવા જતાં
જોઉં તો નર્યા થોર
અંગના મરોડ છીનવી ગયું કોણ તારા જાદુઈ ?
*
૧૨-૧૨-૨૦૦૮ / શુક્ર
ચૂપ ભલે તું હોય : કહેવાની આંખ બે ડબાક્ ચૂઈ
નજરું શાથી ધૂળમાં ઢળી ?
દાંતથી ચાવે નખ !
ઊડવું ભૂલી ખડની સળી,
એવડાં તે શાં દખ ?
સ્હેજ હસે તો મ્હેકશે તારા હોઠની નાજુક જૂઈ
કૈંકને મેંદી મૂકતાં તું
ગહેકાવતી ઝીણા મોર
પાન આળેખી ગૂંથવા જતાં
જોઉં તો નર્યા થોર
અંગના મરોડ છીનવી ગયું કોણ તારા જાદુઈ ?
*
૧૨-૧૨-૨૦૦૮ / શુક્ર
0 comments
Leave comment