86 - ઝાડ મારે ના - / મનોહર ત્રિવેદી


ઝાડ મારે ના પોતાના ફૂલને
સૂરજનાં કિરણો પણ બોલ્યાં : સવાર પડી, બીક તને કોની છે, ખૂલને !

એક પછી એક એની પાંખડીઓ પસવારી
ઝાકળ લ્યો, હેતે નવરાવે
પંખીયે ટહુકાને મોકળા મૂકીને એના
કાન મહીં ફોરમ છલકાવે

ડાળખીએ નમી કહ્યું લાડથી : આ વાયરાની સાથે જરીક તુંય ઝૂલને !

કાંટા તો ઝબ્બ દૈને વાગે છતાંય
એનાં ફૂલોને દેતા ના ડંખ
નાની-શી વાતનો ઘૂમીઘૂમીને પેલા
ભમરાઓ ફૂંકે છે શંખ :

સમજ્યાં જે વાત નંદ-યશોદા ને ગોપીઓ તે સમજાશે ક્યારે ગોકુલને ?
ઝાડ મારે ના પોતાના ફૂલને
*

અર્પણ
‘બાલહિંસા નિવારણ’ના પ્રખર પ્રવક્તા (ડીઆઈજી) શ્રી હસમુખ પટેલને...



0 comments


Leave comment