શેઢો –
અંધકારનો
વ્યાપ
જોતો રહ્યો ચૂપચાપ
સાંજનો ગાડામારગ
તરત ઘેરાઈ ગયો
*

બે તસુ જમીન
એ તો કેવળ બહાનું
નાના હતા ત્યારે એમની
ઊછળકૂદથી શેઢો પણ
પોરસાતો
ખેતીનાં ઓજાર
ભોં ખેડવાને બદલે
હવે બે ભાઈના હાથમાં
વારેવારે વીંઝતાં રહે છે
*

રાજીરાજી થઈને
હવાએ પણ
પહેરી હતી એની ઓઢણીને
શેઢો જુએ છે
એના લીરા
ખીજડાની તીરખીમાં
અટવાઈ ગયા છે
*

ઓળખ-અણસાર
ઢાલ – વે’વાર
થતાં વણકહ્યે, વણનોતર્યે
શેઢો કોને પૂછે :
ભરોટાને ટેકો આપનાર
ખભા ક્યાં ખસી ગયા ?
*

થોર – કાંટાળી વાડમાં
છીંડાં પાડવાની મજા
હવે કોઈ લૂંટતું નથી
શેઢાની છાતીમાં ફાળ :
વગડાઉ પશુ છેતરાઈ જાય છે
છોકરાઓ જેવી સમજ એ ક્યાંથી લાવે ?
એમને વીજપ્રવાહમાં છુપાયેલા મોતની
ઓછી જ ગંધ આવે ?
*

નવોઢાની ચીસ
સંભળાઈ હતી શેઢાને
તે ગોઝારી સાંજે
ત્યાં દેરી છે
ખાંભી નથી
*

શેઢાને એ નથી સમજાતું
ખળાથી ગળા લગી
પૂગેલું અન્ન
ઓડકારનો અર્થ
શાથી ગુમાવી ચૂક્યું છે ?
*

પેન્ટ-શર્ટમાં સજ્જ
ચાડિયાએ પૂછ્યું
શેઢાને :
આ દુહા-સળુકા એટલે શું ?
*

૦૬-૧૧-૨૦૦૮
 

Leave comment

Comment *

Post comment