111 - માય ડિયર જયુ / મનોહર ત્રિવેદી


પાતળિયો દેહ ઊંચો, શ્વેત દાઢી-વાળ
મળો તો લાગે કે જાણે નમી એક ડાળ

સંજીવની છાંટી પૂરે મડદામાં જીવ,
સરસત્તી ! બ્રહ્માની તેં કીધી નૅગેટિવ ?

છકડો ભરીને સહુ સાથે પૂગે કૂડા –
હારોહાર ઓઠાંનાંયે વહાવે દંદૂડાં

જોયો એણે કેવો રાજકપૂરનો ટાપુ !
કાગળની હોડી ઇ તો હાંક્યે જાય બાપુ !

ડારવીન – સમોવડ્ય ગોત્યો સવો ભૂવો
આંખ તમે માંડો તો ઇ હોય સામે મૂઓ

ભાવેણામાં વસે છતાં ભીતરમાં ભાવ :
પારષદભાય, મને ટાણા લઈ જાવ !

ફોનમાં એ આરેવારે પૂછે હાલચાલ
હૃદય નિચોવી કરે ભેરુઓને વ્હાલ

સ્વયંભૂ જ્યાં જીવતર ઓળઘોળ થયું
ગોર પછે બોલ્યા : ઇ તો માય ડિયર જયુ !
*

૨૧-૦૭-૨૦૦૯ / મંગળ



0 comments


Leave comment