113 - મનસુખ સલ્લા / મનોહર ત્રિવેદી


સૂકા તન મહીં વસે લીલેરું હૃદય
હસતા બે હોઠ : એનો સાચો પરિચય

ગુલાબી ગુલાબી એનો રૂપકડો ચ્હેરો
આઠે પ્હોર ભર્યા કરે પોતાનો જ પ્હેરો

ઊંચું કાઠું, કિન્તુ નીચી રાખી જાણે આંખ
કલમ ગ્રહે ત્યાં ફૂટે કાગળને પાંખ

પગમાં મૂકી છે કોણે ગતિ આ અખૂટ ?
શરમની મારી ટ્રેન બદલતી રૂટ !

અનુભવી એરણે આ સોની ઘડે ઘાટ
સોના જેવા વિચારોને ક્યાંથી લાગે કાટ ?

નિબંધ ને વારતામાં આખ્ખેઆખ્ખા કોળે
વાંચનાર વિસ્મયથી જાત નિજ ખોળે

મિત્રરૂપે ફળ્યા મને મનસુખ સલ્લા
ધરા પરે મળ્યા : ભલે આભે રહ્યા અલ્લા
*

૨૨-૧૦-૨૦૧૦ / બુધ


0 comments


Leave comment