69 - વય ખોઈ બેઠો છું / શોભિત દેસાઈ
અધૂકડી આંખનું અલ્લડ સુરાલય ખોઈ બેઠો છું,
નશાને સ્પર્શથી પરખું, રહે વય ખોઈ બેઠો છું.
સમજદારી વધે છે હર પળે એ શાપ છે કેવો ?
મને ગમતું હતું એ વહાલું વિસ્મય ખોઈ બેઠો છું.
આ ખાલીખમ પ્રતિબિંબોનો લાગે ભાર દર્પણને,
અજાણ્યા ચહેરા સાથેનો સમન્વય ખોઈ બેઠો છું.
વચ્ચોવચ રસ્તાની, એક શબ પડ્યું છે લોહી નીગળતું;
હું લાગણીઓની સાથેનો પરિચય ખોઈ બેઠો છું.
હું હમણાંનો પતાકા ફરકાવું છું ગૌણ વિષયો પર,
વિરલ એક જીત માટેના પરાજય ખોઈ બેઠો છું.
નશાને સ્પર્શથી પરખું, રહે વય ખોઈ બેઠો છું.
સમજદારી વધે છે હર પળે એ શાપ છે કેવો ?
મને ગમતું હતું એ વહાલું વિસ્મય ખોઈ બેઠો છું.
આ ખાલીખમ પ્રતિબિંબોનો લાગે ભાર દર્પણને,
અજાણ્યા ચહેરા સાથેનો સમન્વય ખોઈ બેઠો છું.
વચ્ચોવચ રસ્તાની, એક શબ પડ્યું છે લોહી નીગળતું;
હું લાગણીઓની સાથેનો પરિચય ખોઈ બેઠો છું.
હું હમણાંનો પતાકા ફરકાવું છું ગૌણ વિષયો પર,
વિરલ એક જીત માટેના પરાજય ખોઈ બેઠો છું.
0 comments
Leave comment