46 - જે ઘડી સુમિરન ગહન થઇ જાય છે / પંકજ વખારિયા
જે ઘડી સુમિરન ગહન થઈ જાય છે
બોલવું કંઈ પણ સ્તવન થઈ જાય છે
મન-સમંદરમાં તણાતા ખ્યાલ પર
થાય કાબૂ તો મનન થઈ જાય છે
છાતી ફૂલાવીને ફરતી ‘હસ્તી’ના
દર્પણે નીચાં નયન થઈ જાય છે
મેળવે બહુ દાદ તો જોયું છે મેં;
આ ગઝલ પણ બદચલન થઈ જાય છે
હેલી રણમાં પ્રેમની ક્યાં ? પણ, ક્ષણિક –
ઓસ સાથે સંવનન થઈ જાય છે
હોય છે હૈયું તો મુઠ્ઠી જેવડું
થાય ખુલ્લું તો ગગન થઈ જાય છે
અંધ હો તો એ કશું બીજું હશે
પ્રેમ તો દૈવી નયન થઈ જાય છે
(૩૦ ડિસેમ્બર ૨૦૦૦)
0 comments
Leave comment