52 - ઢળેલો કાલનો સૂરજ લઈ સવાર ઊઠે / પંકજ વખારિયા
ઢળેલો કાલનો સૂરજ લઈ સવાર ઊઠે
તૂટેલા સ્વપ્નની કરચો ઉપર ઝગાર ઊઠે
નવી જ તાજગી લઈને સકળ જગત જાગ્યું
કરી ઇજાફો ઉદાસીમાં બેકરાર ઊઠે
અમારી વચ્ચેની દૂરી સમો સમુદ્ર અહીં –
ધસી પડે છે, જો ભૂકંપ પેલે પાર ઊઠે
શ્વસું તો છું છતાં કહી ના શકું શ્વસન મારું
તરત અટકશે ધમણ અહીંથી જો લુહાર ઊઠે
કમાડ ખૂલ્યાં, કોઈ આવ્યું, પણ પથારીમાં –
રહે છે દેહ પડેલો જ, ને બીમાર ઊઠે
(૨૩ ડિસેમ્બર ૨૦૦૬)
0 comments
Leave comment