59 - મંગળદાસની ગઝલ / નયન દેસાઈ
મને અરીસામાં જોઉં કે નજર પડે છે મંગળદાસ,
સંકટ દુઃખ મારું કરો નિવારણ: મને કહે છે મંગળદાસ
સૂની ઓસરી, ભીંતો બોખાલી ટોપીની હરરાજી થઈ;
સમયનાં કાણાં પડ્યાં ફેફસે : હજી જીવે છે મંગળદાસ.
તમે સૂરજને વેચી નાંખ્યો ઝામરનાં પાણીને મૂલ;
ભરી બપોરે અજવાળાંની લાશ ઢળે છે મંગળદાસ
કણી પગોની ફરવા નીકળે સ્ટેશનથી ભાગળથી ચોક;
અને લોહીનો પડછાયો થઈ હરેફરે છે મંગળદાસ.
છરી એટલે સંબંધો ને નદી એટલે રેતી હોય;
છબી એટલે સદગત પોતે એમ કહે છે મંગળદાસ
ફરીથી આંસુ, ફરીથી માણસ, ફરીથી ભણકારાવશ સાંજ;
સવાર ચશ્માંમાં ઊગે ને છળી ઊઠે છે મંગળદાસ.
* સૂરતમાં જોયેલું એક જીવંત પાત્ર. માતાજીના છંદનો ઉપયોગ કર્યો છે.
0 comments
Leave comment