‘ઊગે સૂરજ’ – ‘સૂર્ય આથમે’ / સુંદરજી બેટાઈ

3.7 - ‘ઊગે સૂરજ’ – ‘સૂર્ય આથમે’ / સુંદરજી બેટાઈ

ઊગે સૂરજ નિત્ય :

નિત્યની જેમ

ઊગ્યો આજે ય એમનો એમ :

તો ય ખટકતું અંતર-અંતર ઊંડે ઊંડે કેમ ?

રહી ગયું કૈં ઘટિત ઊગવું પાલવવું, તે

વણઊગ્યું ને વગર-પાલવ્યું, -

ક્યાંક જ નહિ, સર્વત્ર જ જાણે –

થયા કરે છે એમ !

નીલ ગગનશય્યામાં પોઢ્યાં

સર્વ કુશળ, સૌ ક્ષેમ ?

* * *

સૂર્ય આથમે નિત્ય :

નિત્યની જેમ

આજે પણ આથમ્યો એમનો એમ :

તો ય ખટકભર અંતર આવું કેમ ?

આથમવા ઓસરવા જેવું

વગર-આથમ્યું વગર-ઓસર્યું કેટકેટલું

અહીંતહીં સર્વત્ર ઝલપતું

મદમીંઢું, બહુબોલું છતાં યે,

નિકટ દૂર કંઈ વિકટ વિફરતું દમ્યા કરે છે કેમ ?

ગહનગુફા સાંકડી પડી તે

ધરતી ને અંતરધરતીને

રોળ્યે રાખે સર્વદિશાએ સર્વઉપાયે