વા એ વધ્યાં ન તો ય વાઢ્યાં / તુષાર શુક્લ

92 - વા એ વધ્યાં ન તો ય વાઢ્યાં / તુષાર શુક્લ

વા એ વધ્યાં ન તો ય વાઢ્યાં

કણસલાં કણસ્યા સાહેલડી

શાને સંબંધ આમ વરસ્યાં

કણસલાં કણસ્યાં સાહેલડી

મૂશળની ધારે મૂઓ વરસે ન મેહૂલો

ટપ ટપ ટીપાંના માંડ્યા ખેલ.

ઓલ્યા ભવે તે અમે રણમાં મૂઆ’તાં

તે શાને ખમાય આવાં ગેલ?

રે’શું મૃગજળને મીન બેઉ તરસ્યાં

કસલાં કણસ્યાં સાહેલડી-

નળિયાં ચૂમે છે ઓલી ચાંદની

ને ટળવળતાં કમખે ટાંગેલ ઝીણા મોર

મેડી રડે છે ઓલી રાત રાત જાગીને

સૂણે ન ફળિયું કોઈ શોર,

કે આંખ્યું ને આભ બેઉ વરસ્યાં

કણસલાં કણસ્યાં સાહેલડી-

પંખીની વાટ જોતું ખેતર ઊભું છે

“કોઇ ચૂગવા આવે કે” એની આશે.

“આમ જ થાવું” તું તો નો’તું ઉગવું અમારે

રૂડા સૂતા’તા અમે ચાસે.”

કે ચાડિયા સંગાથે ચડભડિયાં

કણસલાં કણસ્યાં સાહેલડી

શાને સંબંધ આમ વણસ્યાં

કણસલાં કણસ્યાં સાહેલડી.