38 - મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં… / રમેશ પારેખ
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં
વાસીદાં જેમ તેમ મેલી
ને લોકલાજ ઠેલી
જતી ‘તી ઊભી શેરીએ હું ખોવાતી કો’કમાં ...
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં
મોતીનો લુંજો કૈ ગ્હેકતો’તો એમ જાણે વૈયાનું હારબંધ ટોળું
ખેતરના મોલ સમી લીલીછમ લૂંબઝૂંબ ઊડતી જતી’તી મારી છોળ્યું
ગોફણ અણચિંતવેલ જાગી
ની ઠેશ મને વાગી
ને લોથપોથ ભાંગી પડી હું મને ઘેરી વળેલ ગામલોકમાં
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં
આખ્ખું યે ગામ અરે, બાવળનું ઝાડ છતાં ગોકુળ કહેવાય હજી એને
દરિયાનું નામ કોઈ જાણતું ન હોય પછી મોતીની વાત કરું કેને
ખાલી હથેળીઓને જોતી
ને ફાટફાટ રોતી
હું જાઉં મને ખોતી
ખોવાઈ ગયાં મોતીને બાઈ, એનો દોરો ઝૂલે છે હજી ડોકમાં
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં.
વાસીદાં જેમ તેમ મેલી
ને લોકલાજ ઠેલી
જતી ‘તી ઊભી શેરીએ હું ખોવાતી કો’કમાં ...
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં
મોતીનો લુંજો કૈ ગ્હેકતો’તો એમ જાણે વૈયાનું હારબંધ ટોળું
ખેતરના મોલ સમી લીલીછમ લૂંબઝૂંબ ઊડતી જતી’તી મારી છોળ્યું
ગોફણ અણચિંતવેલ જાગી
ની ઠેશ મને વાગી
ને લોથપોથ ભાંગી પડી હું મને ઘેરી વળેલ ગામલોકમાં
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં
આખ્ખું યે ગામ અરે, બાવળનું ઝાડ છતાં ગોકુળ કહેવાય હજી એને
દરિયાનું નામ કોઈ જાણતું ન હોય પછી મોતીની વાત કરું કેને
ખાલી હથેળીઓને જોતી
ને ફાટફાટ રોતી
હું જાઉં મને ખોતી
ખોવાઈ ગયાં મોતીને બાઈ, એનો દોરો ઝૂલે છે હજી ડોકમાં
નવસેરો હાર નંદવાયો ને બાઈ, મારાં મોતી વેરાઈ ગયાં ચોકમાં.
0 comments
Leave comment