37 - નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા… / રમેશ પારેખ
ચોમાસું પૂર ગયાં ઊતરી ને તો ય નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા
ટીંબે ને ટેકરીએ દડદડતાં જોઉં
એન લીલાતંબોળ કાંઈ ઢાળને
સાચું પડતા ય નથી આવડતું તો ય
મારે શમણે આવેલ એક ડાળને
ઊગવું ન હોય એવા સૂરજનાં ઝળહળતાં આવે ઓસાણ, મારા વાલમા
ચોમાસું પૂર ગયાં ઊતરી ને તો ય નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા
કાંબિયુંને ઝણકારે ઝરડાતી જાઉં
અને પાછી વળું છું સીમ સોંસરી
ભૂલી પડીને ક્યાંક આવી ન હોઉં
એવું તાકે અજાણ્યું મને ઓસરી
પાણીના પાતળાક રેલે થઈ જાય હવે ભમ્મર ધોવાણ, મારા વાલમા
ચોમાસું પૂર ગયાં ઊતરી ને તો ય નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા.
ટીંબે ને ટેકરીએ દડદડતાં જોઉં
એન લીલાતંબોળ કાંઈ ઢાળને
સાચું પડતા ય નથી આવડતું તો ય
મારે શમણે આવેલ એક ડાળને
ઊગવું ન હોય એવા સૂરજનાં ઝળહળતાં આવે ઓસાણ, મારા વાલમા
ચોમાસું પૂર ગયાં ઊતરી ને તો ય નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા
કાંબિયુંને ઝણકારે ઝરડાતી જાઉં
અને પાછી વળું છું સીમ સોંસરી
ભૂલી પડીને ક્યાંક આવી ન હોઉં
એવું તાકે અજાણ્યું મને ઓસરી
પાણીના પાતળાક રેલે થઈ જાય હવે ભમ્મર ધોવાણ, મારા વાલમા
ચોમાસું પૂર ગયાં ઊતરી ને તો ય નથી ઊતરતાં તાણ, મારા વાલમા.
0 comments
Leave comment