50 - સીતાજીનો પોપટ / ત્રિભુવનદાસ પુ. લુહાર ‘સુન્દરમ્’
(ઢાળ – પઢો રે પોપટ રાજા રામના)
પઢો રે પોપટ મારા બાપલા, કોયો ભગત પઢાવે,
ખુલ્લું મૂકી પીંજરબારણું, સાચા રામ જપાવે. (ટેક)
મીઠી કુંજો તારા દેશની, મીઠાં નદીઓનાં પાણી,
મીઠાં મંડળ ભેરુભાઈનાં, મીઠી મેનાની વાણી. પઢો રે...
મીઠી જીવનની લ્હેર એ શું તેં પીંજરે દીઠી ?
ખાધું બીજાનું ખવાડ્યું જે, બોલ્યો બોલી અજીઠી. પઢો રે...
અરર, પોપટ તને પૂરવા જાતે સીતાજી આવ્યાં,
વગડાના વાસીને ઝાલવા કૈં કૈં લાલચ લાવ્યાં. પઢો રે...
લીલા વઢાવ્યા વાંસડા, ચૂરમાં ઘીનાં કરાવ્યાં,
મોઢે વદી રામનામને તારાં અંગ ઝલાવ્યાં. પઢો રે...
પણ રે પોપટ તારા પાંજરે લીલા વાંસ સુકાયા,
હીરા કે રતન રહ્યું નથી થથરે તારી જ કાયા. પઢો રે...
કારમાં લાડ એ થઈ પડ્યાં, તારાં અંગ રૂંધાયાં,
ભૂલ્યો તારી મૂળ ભોમકા, ભૂલ્યો સૌ માડીજાયાં. પઢો રે...
સૂકું પોપટ તારું પાંજરું, સૂકું મરચાંનું ખાણું,
સૂકું તારું ઉર થાય જો, લુખ્ખું થાય જો ગાણું. પઢો રે...
ઊડ રે, પોપટ, ખોલું પાંજરું, લીલા વગડે જા ઊડી,
પાંખો થાકે, ખાવા ન મળે, ભલે ભરખે ગરુડી. પઢો રે...
ભૂલી જાજે ગાવા રામને, કૌ કૌ એકલું ગાજે,
ચૂરમાં ઘીનાં ભલે ના મળે, સૂકાં વનફળ ખાજે. પઢો રે...
સાત સીતાજી આવે ભલે, તોયે ફરકી ના દેજે,
માણસજાત જુએ ત્યાંથી આઘો સો ગાઉ રહેજે. પઢો રે...
દુનિયાના રામે બાંધિયો, સીતા નારે પઢાવ્યો,
જે રે રામે તને સર્જિયો તેણે નહિ રે છોડાવ્યો. પઢો રે...
ભાઈભાંડુને ભેગા કરી પોપટ આટલું કહેજે,
કોયો ભગત તને કરગરે શરણે કોઈને ન રહેજે. પઢો રે...
0 comments
Leave comment