4 - એકાન્ત વાતે વળે / ધીરેન્દ્ર મહેતા
જોયું, એકાન્ત જ્યાં આમ વાતે વળે,
ઓરડો શાન્ત બેસી રહી સાંભળે ?
પ્હાડ ધુમ્મસ બનીને બધે પીગળે :
પથ્થરોનાં હૃદય તો ગજબ ખળભળે !
ટેકરી પાર ઓ સૂર્ય જ્યારે ઢળે,
પળ પ્રતીક્ષા તણી સામટી સહુ બળે.
આગિયાઓ કરે રોશની ચોદિશે,
ગીત બાંધી ફરે કૈંક તમરાં ગળે !
શબ્દ ને મૌન બન્ને વિવશ થઈ રહે,
વાતમાં વાત એની અગર નીકળે.
આંખ ને હોઠને થાય અવઢવ કશી :
આ રૂપે તો ફરી એ મળે – ના મળે.
મુજ ચરણમાં હરણ પેઠું, રોકાય ના,
લો, હવે આંખમાં ઝાંઝવાં ઝળહળે !
૨૫-૪-૧૯૭૬
0 comments
Leave comment