8 - તમરાંની મહેફિલ / ધીરેન્દ્ર મહેતા
આંખે આવ્યું કેવું કસ્તર,
સાત જનમનું અમને નડતર,
ના જ સમાયાં અશ્રુ અંદર ?
સાવ છલોછલ આખું ભીતર ?
ઊંચકતા રે’વાનો પથ્થર,
પર્વત પરની ચઢ ને ઊતર !
એ જ હિસાબ માંડ્યા પાછા,
એ જ ભણ્યા લો પાછું ભણતર !
એમ જ શ્વાસો પાછા ચાલ્યા,
એ જ વગાડ્યું પાછું જંતર !
હજુયે દોડે અશ્વો તબડક,
ગઢની રાંગે હજુયે કળતર !
આંસુ-વ્યથાનો મેળ મળે ના,
પાણી પર કૈં થાયે ચણતર ?
શબ્દો દ્વારા કેટલું પામો ?
તરણા ઓથે કેવો ડુંગર !
તમરાંની મહેફિલમાં બેસી,
સાંભળશું થઈ મૂંગામંતર !
૨૩-૧૨-૧૯૭૯
0 comments
Leave comment